چرا ارز دیجیتال بیت کوین ایجاد شد؟ 

برای فهم بیشتر مفهوم ارز دیجیتال بیت کوین دلیل ایجاد آن و اینکه چه مشکلاتی را توانست برای مردم دنیا حل کند، بدانید.

گزارش ساتوشی ناکاموتو در مورد ارز دیجیتال بیت کوین

به گفته گزارش ساتوشی ناکاموتو وی می‌خواست:

پول الکترونیکی ایجاد کند که اجازه دهد بدون نیاز به یک موسسه مالی، پرداخت‌های آنلاین به صورت مستقیم از شخصی به شخص دیگر ارسال شود. 

به عبارتی پول نقد فیزیکی به شما اجازه می‌دهد که به صورت مستقیم در دنیای واقعی با یک شخص دیگر بدون نیاز به بانک معامله کنید و شما این آزادی را ترجیح می دهید. پس همین آزادی را آنلاین می‌خواهید. بنابراین، به یک نسخه دیجیتال از پول یا همان پول دیجیتال نیاز دارید. پاسخ ساتوشی برای این موضوع ارز دیجیتال بیت کوین بود.

نسخه دیجیتال پول

مفهوم ایجاد یک نسخه دیجیتال از پول که می‌تواند به صورت آنلاین ارسال شود بدون واسطه قابل اعتماد ساده به نظر می‌آید، اما قبل از آنکه ساتوشی ناکاموتو بیت‌کوین را ایجاد کند، تمام تلاش‌های قبلی ناموفق بودند. بگذارید با مثالی برای شما توضیح دهیم.

بیایید به زبان ساده بگوییم علی کیک می‌پزد و می‌فروشد. این کیک‌ها ویژه هستند. آنها آواز می‌خوانند و ضدآب هستند. هر کیک فقط 1 دلار هزینه دارد و با ارسال هوایی به صورت رایگان است. سارا می‌خواهد یک کیک از علی بخرد.

پس از ملاقات و معامله با پول نقد خالص، این اتفاقات می‌افتد: سارا 1 دلار به علی می‌دهد. اکنون 1 دلار فیزیکی متعلق به علی است. اسکناس 1 دلاری منحصر به فرد و واقعی است زیرا می توان آن را تایید کرد و توسط یک بانک مرکزی صادر شده است.

با توجه به این ویژگی ها، از اسکناس 1 دلاری به عنوان وسیله مبادله استفاده می گردد. به این معنی که افراد دیگر مایلند اسکناس 1 دلاری را با چیزهایی مانند کالاها و خدماتی که می خواهند عوض کنند.

علی کیک را به سارا می دهد. حالا بگذارید بگوییم که سارا خیلی خیلی دور است به نحوی که حتی علی هم نمی‌تواند خودش به اندازه کافی مسافرت کند و کیک را خودش تحویل دهد. او باید آن را از طریق سرویس پیک هوایی ارسال کند. علی می‌خواهد سارا اول پرداخت کند. یعنی به صورت آنلاین. اما چگونه مالی می‌تواند پول نقد را آنلاین بپردازد؟ مشکل پول نقد دقیقا همینجاست.

مشکل پول نقد چیست؟

 پول نقد پولی است به شکل فیزیکی ارز مانند اسکناس‌های کاغذی و سکه‌های فلزی. اما مشکل اینجاست که شما نمی‌توانید پول نقد فیزیکی را از طریق اینترنت ارسال کنید!

خریداران و فروشندگان باید در مکان فیزیکی یکسان حضور داشته باشند تا بتوانند نقدی معامله کنند، که همیشه امکان‌پذیر نیست. از آنجا که پول فیزیکی است، چگونه آن را آنلاین منتقل می‌کنید؟

با دیجیتالی کردن آن می توان این مشکل را حل کرد.

اما اگر دیجیتالی باشد، به این معنی است که می توان آن را به راحتی جعل و تکثیر کرد. بنابراین چگونه می‌توانید از مصرف دوبار (یا بیشتر) پول دیجیتالی خود جلوگیری کنید؟ پس این موضوع یک مشکل است. مشکل دیگری هم وجود دارد. سارا می‌خواهد از پول نقد استفاده کند چون از قبل مقداری در کیف پول خود دارد. اما اگر بخواهد پول را الکترونیکی (به صورت دیجیتال) ارسال کند، حالا باید به یک موسسه مالی مانند بانک اعتماد کند. اما اگر سارا حسابی در بانک نداشته باشد چه؟ متاسفانه او نمی تواند پولی را جابجا کند و کیک را بخرد. خوشبختانه، در این داستان، سارا حساب بانکی دارد.

اما زمانی که ما به چنین مؤسسات مالی وابسته هستیم، و به نوبه خود تهدیدی برای ما است. برای مثال، فرض کنید کوسه‌های حریصی که بانک را اداره می‌کنند، عاشق کلوچه هستند و از کاپ کیک متنفرند. بنابراین بانک، که طرفدار کیک نیست، ممکن است از قدرت خود سوء استفاده کند و تصمیم بگیرد تراکنش مالی سارا را مسدود کند. و بانک به هیچ عنوان اجازه تراکنش‌های مرتبط با کیک را نخواهد داد.

کنترل بانک بر پول

مگر اینکه بانک ممکن است هزینه‌های اضافی برای تراکنش‌های غیرمحلی اعمال کند. یا حتی بدتر از آن، بانک ارتباط درستی با علی نداشته باشد و هرکسی که با وی معامله داشته باشد نیز تحریم کند یا حساب آن را مسدود کند. 

در نتیجه، بانک ممکن است حساب سارا را مسدود کند و اکنون سارا حتی نمی تواند به پول خود دسترسی داشته باشد. بانک تنها نهادی است که تمام پول او را کنترل می کند. از آنجایی که یک نهاد واحد مسئول وجود دارد، این امر متمرکز در نظر گرفته می شود. متمرکز به معنای یک نقطه یا منبع کنترل است.

سارا فقط کیک کوچکش را می خواهد و ناامید است و آرزو می کند که کاش یک شکل دیجیتالی از پول نقد وجود داشت. و می توانست آن را تحت کنترل خود داشته باشد. 

سارا می‌خواهد از این شکل دیجیتالی پول نقد درست مانند پول نقد فیزیکی استفاده کند، جایی که می‌تواند آن را با هر کسی که می‌خواهد بدون نیاز به تایید شخص، شرکت یا موسسه خرج کند. بنابراین سارا اساساً دو چیز بزرگ می خواهد:

غیرمتمرکز بودن پول دیجیتال

پول دیجیتالی مانند ارز دیجیتال بیت کوین (Bitcoin Cryptocurrency) که می توان از آن به صورت آنلاین مانند پول نقد استفاده کرد، غیر متمرکز است. تمرکز زدایی دقیقا برعکس تمرکز است. با تمرکززدایی، یک نهاد واحد مسئول، دیگر وجود ندارد.

غیرمتمرکز جایی است که کنترل و تصمیم گیری بین شرکت کنندگان به اشتراک گذاشته می شود. در رابطه با پول، غیر متمرکز بودن به این معنی است که شما مجبور نیستید از طریق یک واسطه مانند موسسه مالی برای تراکنش هایتان مورد تایید قرار بگیرید. این مزیت به شما این آزادی را می‌دهد که بدون خطر مسدود شدن تراکنش‌هایتان یا سلب پولتان، پول دیجیتال را به هر نحوی که می‌خواهید خرج کنید.

در قسمت بعد می خوانید که ارز دیجیتال بیت کوین چه مشکلاتی را حل کرد. 

ارز دیجیتال بیت کوین چه مشکلاتی را حل کرد؟

چه چیزی بیت کوین را اینگونه انقلابی کرد؟

چرا آن را اغلب به عنوان تغییر دهنده بازی در دنیای پول محسوب می‌کنند؟

همانطور که ذکر شد، شخص مرموزی به نام ساتوشی ناکاموتو گزارش سفیدی با عنوان ارز دیجیتال بیت کوین: سیستم پول الکترونیکی همتا به همتا را منتشر کرد. این گزارش جزئیات ایجاد پول الکترونیکی یا همان ارز دیجیتال را بدون کنترل هر سازمان یا دولتی آشکار کرد. طی تحقیقاتی ساتوشی ناکاموتو متوجه شد که در گذشته تلاش‌های متعددی برای ایجاد ارز دیجیتال صورت گرفته است.

پیشگامان اولیه برای تحقق این هدف شامل B-money ،Bit Gold، Ecash، E-gold، Hashcash، Liberty, Reserve و RPOW بودند. اما به دو دلیل اصلی موفق نبودند: 

• متمرکز بودن: این ارزهای دیجیتال توسط نهاد مرکزی کنترل می‌شدند که به نوبه خود نقطه شکست آنها بود. کنترل مرکزی پول همچنین انواع دیگری از خطرات را ایجاد می‌کرد. این نهاد کنترلی می‌توانست تصمیم بگیرد کارهایی مانند ایجاد مقادیر مخفی از پول برای استفاده شخصی انجام دهد یا سیستم هک شود و پول کاربران به سرقت رود یا دولت نهاد را به تعطیلی مجبور کند که به معنای این است که پول همه بی‌ارزش است.

• خرج مضاعف: هیچ راه قطعی برای اطمینان از اینکه ارز دوباره تکثیر یا مضاعف (نسخه دیجیتال پول جعلی) خرج نشده است وجود نداشت.

پس حتی قبل از اینکه ارز دیجیتال بیت کوین در ذهن ساتوشی بوجود بیاید، تلاش هایی برای ایجاد پول الکترونیکی غیر متمرکز یا پول دیجیتال در گذشته انجام شده بود، اما همگی ناکام بودند. تا مدتی به نظر می‌آمد غیرممکن است.

برخلاف عکس، PDF یا سند‌های دیگر، نمی‌توانید به سادگی کمی پول را به یک ایمیل ضمیمه کرده و برای کسی ارسال کنید. چرا؟

زیرا هر زمان که ارزشی بین دو نفر انتقال می‌یابد، باید اطمینان حاصل کنید که یک انتقال واقعی صورت گرفته است.

انتقال واقعی ارز دیجیتال بیت کوین

به عنوان مثال، فرض کنید درخت زیبایی را دیده اید و شما توانستید از او عکس بگیرید. و شخصی می خواهد تصویر را از شما خریداری کند تا هیچ کس دیگری نتواند آن را داشته باشد.

اگر شما تصویر دیجیتال اصلی را برای آن شخص ارسال کنید، می‌توانید به سادگی تصویر را به یک پیام متنی الحاق کرده و ارسال کنید. شخص تصویر را دریافت می کند. اما اکنون، دو کپی از تصویر وجود دارد. یکی الحاق شده به پیام متنی و فایل اصلی که شما در کامپیوتر خود ذخیره کردید. آنچه اتفاق افتاده این است که شما به آن شخص یک کپی از فایل تصویر ضمیمه به پیام متنی فرستادید، نه فایل اصلی را. 

وقتی صحبت از ارسال عکس‌های دیجیتالی به میان می‌آید، این موضوع ممکن است مشکل بزرگی نباشد. اما وقتی نوبت به ارسال پول دیجیتال می‌رسد، این موضوع اهمیت پیدا می کند. 

معامله نقدی

بیایید به مثال معامله نقدی مربوط به سارا و علی در مقاله قبل برگردیم. 

تصور کنید سارا اسکناس یک دلاریش به نام عکس دیجیتال “one-dollar.jpg” را اسکن کرده است و می‌خواهد تصویر را از شما خریداری کند تا هیچ کس دیگری نتواند آن را داشته باشد.

اگر شما تصویر دیجیتال اصلی را برای او بفرستید، می‌توانید به سادگی تصویر را به یک پیام متنی الحاق کرده و ارسال کنید. سارا تصویر را دریافت می‌کند. اما اکنون، دو کپی از تصویر وجود دارد. یکی الحاق شده به پیام متنی و فایل اصلی که شما در کامپیوتر خود ذخیره کردید. آنچه اتفاق افتاده این است که شما برای سارا یک کپی از فایل تصویر الحاقی به پیام متنی فرستادید، نه فایل اصلی. 

وقتی چیزی به شکل دیجیتال است، کپی و تکثیر هر چند بار آن که بخواهید آسان است.  پس ارزش آن کجاست؟ 

سارا می تواند تعداد بی نهایت کپی دیجیتالی (one-dollar.jpg) ایجاد کند و آن را هر چند بار که بخواهد خرج کند. این مسئله به عنوان مشکل مصرف دو برابر شناخته می شود. و اگر چندین نفر دارای یک فایل تصویری دقیقاً “one-dollar.jpg” باشند، پس …. مالک واقعی کیست؟

تغییر مالکیت پول دیجیتال

اگر می‌خواهید به صورت دیجیتالی پول خرج کنید، چگونه می‌توانید ثابت کنید که پول منتقل شده واقعاً از محل اصلی خود رفته است؟ و اینکه آیا تغییر واقعی در مالکیت وجود داشته است؟

وقتی صحبت از پرداخت های دیجیتالی می شود، ارزش خالص تمام نقل و انتقالات باید برابر با 0 دلار باشد. به عنوان مثال، هنگامی که علی 1 دلار برای سارا می فرستد، علی باید 1 دلار ضرر کند و سارا باید 1 دلار به دست آورد.

قبل از بیت کوین، تنها راه ارسال پول به صورت الکترونیکی از طریق یک بانک یا یک شرکت پرداخت مانند پی پال بود. و با افزایش استفاده از تلفن همراه، برنامه های موبایل فین تک مانند Venmo یا M-Pesa بوجود آمدند. اساساً باید به یک مرجع مرکزی تکیه می‌کردیم.

چیزی که اتفاق می افتد به شکل زیر است:

سارا با 1 دلار در حساب خود شروع می کند و علی 0 دلار دارد.

سارا به بانک می گوید که 1 دلار برای علی در ازای خرید کیک منتقل کند.

بانک موجودی حساب های سارا و علی را تعدیل می کند. موجودی حساب سارا و علی به صورت اعداد در رایانه وجود دارد.

سارا و علی به بانک اعتماد دارند تا موجودی حساب بانکی آنها را به روز و دقیق نگه دارد. اگر متوجه شدید، هیچ تغییر فیزیکی برای پول نقد وجود ندارد. و به جای اسکناس فیزیکی 1 دلاری، سارا و علی برای انجام تراکنش دیجیتال از طرف آنها به بانک متکی هستند.

دفتر کل یا Ledger ارز دیجیتال بیت کوین چیست؟

بانک حساب های خریدار و فروشنده را پیگیری می کند. اما این نهاد چگونه مانده حساب های خود را پیگیری می کند؟ بانک از دفتر کل حساب استفاده می کند.

Ledger یا دفتر کل دو عملکرد دارد:

دفتر کل به عنوان روشی برای اثبات مالکیت عمل می کند که با خواندن دیتاهای تاریخی حفظ شده در دفتر انجام می گردد.

این دفتر کل هرگونه انتقال مالکیت را مستند می کند، به این معنی که دیتاهای جدید ایجاد و در دفتر ثبت می شود.

در یک تراکنش بانکی سنتی، زمانی که سارا مبلغی را برای علی ارسال می‌کند، مقام مرکزی (بانک) به دفتر کل نگاه می‌کند تا مطمئن شود که سارا وجه دارد و سپس موجودی حساب بانکی سارا را کاهش می‌دهد و موجودی حساب بانکی علی را افزایش می‌دهد. اساساً برای نقل و انتقالات الکترونیکی (غیر فیزیکی) پول به سیستم ثبت اسناد نیاز دارد. این کاری است که دفتر کل انجام می دهد و همچنین تراکنش ها را ثبت می کند.

در این مثال، دفتر کل ثبت کرد که سارا 1 دلار (واحد ارز) را برای علی منتقل کرده است. و حالا سارا 0 دلار دارد.

این موضوع از مشکل هزینه یا مصرف مضاعف جلوگیری می کند. برای تراکنش‌های آنلاین، بدون این واسطه‌ها، از نظر تئوری می‌توانیم پول را «کپی و جای‌گذاری کنیم» و تشخیص اینکه کدام تراکنش‌ها قانونی یا تقلبی بوده‌اند غیرممکن است.

در حالی که اتکا به مقامات مرکزی یا واسطه ها مشکل «هزینه مضاعف» را حل می کند، این امر مستلزم آن است که به آنها اعتماد کنید.

خرج مضاعف

 خرج مضاعف فرآیند انجام دو پرداخت با وجوه یکسان به منظور فریب گیرنده آن وجوه است. با ارز فیزیکی، این امکان پذیر نیست. شما نمی توانید یک اسکناس 5 دلاری را به دو نفر بدهید با پرداخت های آنلاین، باید به شخص ثالث اعتماد کنید تا اطمینان کنید وجوه به درستی ارسال و دریافت شده است. بانک‌ها، شرکت‌های کارت اعتباری و پردازشگرهای پرداخت، تراکنش‌ها را اعتبارسنجی می‌کنند و خطر خرج مضاعف را به حداقل می‌رسانند.

به عنوان مثال، باید اطمینان داشته باشید که بانک شما موجودی حساب شما را به طور دقیق در دفتر کل خود نگهداری می کند و پول شما را برای کسی انتقال نمی دهد یا به دولت اجازه نمی دهد که پول شما را مصادره کنند.

تراکنش شما همچنین ممکن است توسط دولت “سانسور” شود، جایی که بانک تحت فشار قرار می گیرد تا معاملات را به دلایل سیاسی یا دیگر رد کند. تکیه و اعتماد به بانک ها و سایر اشخاص ثالث به عنوان مشکل متمرکز بودن این نقل و انتقالات شناخته می شود.

در درس بعدی معایب پول دیجیتال متمرکز را با هم فرا می گیریم.

• پشتیبانی مناسب در تحلیل، استراتژی های معاملاتی و مدیریت ریسک و سرمایه خود را در خدمات ما از جمله درخواست تحلیل سهم، اکسپرت مدیریت سرمایه و سفارش اکسپرت انتخاب کنید.