با درک امضای دیجیتال بیت کوین, مفهوم Encryption و Decryption درک عمیقی از اثبات مالکیت ارزهای دیجیتال خود داشته باشید.
آیا کیف‌پول‌های بیت‌کوین بیت‌کوین‌ها را ذخیره می‌کنند؟
یک سوءتفاهم محبوب در مورد کیف‌پول‌های کریپتو این است که آنها واقعاً حاوی ارز دیجیتال هستند یا به طور واقعی کریپتو دارند.
در مورد بیت‌کوین، به این معناست که برخی از افراد فکر می‌کنند که کیف‌پول‌های بیت‌کوین حاوی بیت‌کوین هستند.
اما کاملا اشتباه است. برخلاف کیف‌پول فیزیکی در دنیای واقعی که پول نقد در آن قرار دارد، کیف‌پول بیت‌کوین بیت‌کوین‌های شما را در خود نگه نمی‌دارد.
چرا بیت‌کوین دیجیتال است؟
چون بیت‌کوین‌ها، برخلاف پول نقد، در قالب فیزیکی وجود ندارند و دیجیتال هستند. شما نمی‌توانید چیزی را که واقعاً وجود فیزیکی ندارد، به صورت فیزیکی ذخیره کنید. بیت‌کوین‌ها فقط اعداد هستند.
بیت‌کوین‌ها به سادگی توسط اعدادی در یک دفتر حساب، به عنوان بلاک چین بیت‌کوین، نمایش داده می‌شوند.
وقتی می‌گوییم ۳ بیت‌کوین داریم، واقعاً به این معناست که می‌توانیم به بلاک چین بیت‌کوین نگاه کنیم، آدرس خود را جستجو کنیم، و ببینیم که ۳ بیت‌کوین با این آدرس داریم.
مسیر درست برای تصور اینکه چگونه کیف‌پول بیت‌کوین کار می‌کند این است که تصور کنید یک کیف‌پول در جهان واقعی دارید که هیچ پول نقدی نگه نمی‌دارد، بلکه فقط یک کارت اعتباری دارد. اگر با کارت نقدی آشنایی ندارید، یک تکه پلاستیکی مستطیلی شکل است که شبیه کارت اعتباری است با این تفاوت که به حساب جاری کاربر در بانک متصل است.
کارت نقدی یا کارت بانکی یک کارت پرداختی است که برای خرید کالا یا خدمات استفاده می گردد. و هنگام استفاده از آن، مستقیماً پول از حساب جاری شما کم می‌شود.
مقدار پولی که می‌توان با آن خرج کرد، به ترتیب به موجودی حساب شما متصل است.
زمانی که در صف پرداخت به صندوق فروشگاه هستید و زمان پرداخت فرا رسیده است، کیف پول خود را از جیب بیرون می‌کشید، کارت نقدی خود را بیرون می‌آورید و آن را در دستگاه می کشید.
صندوقدار یا از شما می خواهد که یک شماره شناسایی شخصی (PIN) وارد کنید یا یک برگه برای امضا به شما می دهد.
شماره پین شما یا امضای شما روشی است که شما اثبات می کنید که هستید و اجازه می دهید وجوه خود را از حساب جاری خود خرج کنید.
حساب جاری شما فقط بخشی از دفتر دیجیتال بانک است، بنابراین خرج کردن وجوه شما فقط به این معنی است که پول از حساب جاری شما به حساب دیگری منتقل می شود.
پس اگر در مورد آن فکر کنید، اگر تنها چیزی که کیف پول شما نگه می دارد، یک کارت نقدی است، بنابراین کیف پول شما هیچ پول واقعی را ذخیره نمی‌کند. آنچه که واقعاً ذخیره می‌شود، چیزی است که به شما دسترسی به پول شما را می‌دهد.
به عنوان مثال، دلارهای ایالات متحده بصورت فیزیکی روی کارت‌های بانکی وجود ندارند. کارت نقدی پولهای دلار ایالات متحده شما را ذخیره نمی‌کند. اما کارت نقدی به شما دسترسی به پولی که در حساب جاری شما دارید، می‌دهد. پول شما در کارت نقدی شما ذخیره نمی شود.
پول شما از آنجایی که دیجیتالی یا الکترونیکی است با موجودی حساب جاری شما نشان داده می شود، که فقط اعداد ثبت شده در دفتر کل دیجیتال یا پایگاه داده است که در سرور بانک شما ذخیره شده است.
کیف پول و امضای دیجیتال بیت کوین
اگر کارت نقدی خود را گم کنید یا به طور تصادفی آن را بسوزانید، پول خود را از دست نمی دهید. کیف پول بیت کوین به روشی مشابه اما با چند تفاوت کار می کند.
بیت کوین به جای یک حساب جاری، از آدرس برای نشان دادن شماره حساب استفاده می کند. آدرس بیت کوین جایی است که بیت کوین ها (BTC) را می توان دریافت کرد و از آنجا می توان آنها را به آدرس های دیگر ارسال کرد. و به جای نگه داشتن کارت نقدی، کیف پول بیت کوین چیزی به نام کلید خصوصی را در خود جای می دهد.
بنابراین کیف پول بیت کوین بیت کوین را ذخیره نمی کند، بلکه یک کلید خصوصی را ذخیره می کند. کلید خصوصی صرفا رشته ای از ارقام است. این کلید خصوصی مانند کارت نقدی است. به این معنا که اگر شما آن را در اختیار داشته باشید، به یک آدرس خاص دسترسی دارید و می توانید هر بیت کوینی را که به آن آدرس متصل است، خرج کنید.
درست همانطور که یک کارت نقدی و رمز شما ثابت می‌کند شما مالک یک حساب جاری خاص هستید، کلید خصوصی نیز اثبات می‌کند که شما مالک یک آدرس بیت‌کوین خاص هستید.
و درست همانطور که یک حساب جاری بخشی از یک دفتر کل دیجیتال بزرگ است که تراکنش های تمام حساب های مشتریان بانک را پیگیری می کند، آدرس بیت کوین نیز بخشی از یک دفتر کل دیجیتال بزرگ است که تمام تراکنش های بیت کوین را که از تمام آدرس های بیت کوین انجام می شود، پیگیری می کند. این دفتر کل دیجیتال، بلاک چین بیت کوین است.
همانطور که قبلا ذکر شد، با یک رمز، پین یا امضا، دارنده کارت بانکی چگونه اجازه تراکنش را می دهد و پول از حساب جاری خود به حساب جاری شخص یا نهاد دیگری منتقل شود، که همه در دفتر دیجیتال بانک ثبت می شود. در مورد بیت کوین، به جای پین یا رمز، بیت کوین به امضای دیجیتال متکی است.
ایجاد امضای دیجیتال، نحوه مجوز یک دارنده کلید خصوصی است که تراکنش بیت کوین را برای وی مجاز می کند. به این معنی که بیت کوین ها از آدرس بیت کوین فرستنده به آدرس بیت کوین گیرنده منتقل می گردد، و این حرکت بیت کوین ها از یک آدرس به آدرس دیگری به طور دائم در بلاک چین بیت کوین ثبت می گردد.
به عبارتی بیت کوین در کیف پول ذخیره نمی گردد. بیت کوین ها به آدرس هایی اختصاص داده می شوند که در زنجیره بلاک بیت کوین فهرست شده اند. کیف پول بیت کوین بیت کوین ها را ذخیره نمی کند بلکه به بیت کوین های شما دسترسی می دهد.
یک کیف پول کلید خصوصی را مدیریت می کند که به آدرسی که بیت کوین های شما در آن ذخیره شده است دسترسی می دهد.
چیزی که شما دارید یک کلید خصوصی است که به شما امکان می دهد ثابت کنید که صاحب یک آدرس هستید و می توانید هر بیت کوین مرتبط با یک آدرس را خرج کنید.
به بیت‌کوین‌هایی فکر کنید که به یک آدرس اختصاص داده می‌شوند و این اطلاعات در بلاک چین ثبت می گردد. برای اینکه بتوانید دسترسی به بیت کوین ها را باز کنید و آنها را به آدرس دیگری منتقل کنید، شما به کلید خصوصی مرتبط با آدرس فعلی نیاز دارید.
کاربرد امضای دیجیتال بیت کوین چیست؟
وقتی می‌خواهید بیت‌کوین ارسال کنید، کیف پول شما یک تراکنش ایجاد می‌کند و آن را به یک گره در شبکه بیت‌کوین ارسال می‌کند و سپس آن را به گره‌های دیگر ارسال می‌کند.
هنگامی که تراکنش بیت‌کوین را آغاز می‌کنید، باید به هر گره در شبکه بیت‌کوین اثبات کنید که مجاز به خرج کردن آن وجوه هستید.
تراکنش بیت‌کوین امضای دیجیتال بیت کوین چیست؟
تراکنش فقط پیامی است که شامل اطلاعات فرستنده و گیرنده و مقدار بیت‌کوینی که قرار است انتقال داده شود از جمله کارمزد تراکنش است.
پس از آنکه پیام تراکنش را ارسال کردید، شما ملزم به امضای آن هستید. تمام تراکنش‌ها باید قبل از ارسال به شبکه امضا شوند.
برای این کار، نرم‌افزار کیف پول شما چند جادوی ریاضی را روی پیام تراکنش انجام داده و پس از آن، جادوی ریاضی دیگری با چیزی به نام کلید خصوصی انجام می‌دهد. نتیجه همه این جادوهای ریاضی اطلاعات خاصی به نام امضای دیجیتال است.
در واقع، این امضای دیجیتال به شبکه بیت‌کوین اثبات می‌کند که شما صاحب واقعی بیت‌کوین‌هایی هستید که قصد ارسال آنها را دارید.
هنگامی که در مورد امضای تراکنش‌ها یا امضاهای دیجیتال صحبت می گردد، رسانه‌های مالی در اینجا متوقف می‌شوند.
این همه جادوی ریاضی مبهم برای چیست؟!
امضای تراکنش دقیقا به چه معناست؟ منظور از امضای دیجیتال چیست؟
از آنجا که امضاهای دیجیتال جزء مهمی از رمزارزها هستند، باید بیاموزیم که امضای دیجیتال چیست، چرا نیاز به آنها داریم و چگونه واقعاً عمل می‌کنند.
پس وقتی می‌گویید بیت‌کوینی دارید، در واقع دارید می‌گویید:
- بیت‌کوین‌ها به یک آدرس خاص متصل شده‌اند.
- این آدرس و مقدار بیت‌کوینی که در آن نگه داشته می‌شود در دفتر ثبت بیت‌کوین، به نام بلاک چین، ثبت شده است.
- شما یک کلید خصوصی دارید که به صورت ریاضی اثبات می‌کند که شما صاحب این آدرس هستید.
- این بدان معناست که هر بیت‌کوینی که در این آدرس نگه داشته می‌شود، تحت کنترل شماست.
- و تنها شما می‌توانید این بیت‌کوین‌ها را به یک آدرس دیگر انتقال دهید یا بفرستید.
- اگر کلید خصوصی برای آدرس جدید نداشته باشید، دیگر کنترل بیت‌کوین‌ها در دست شما نیست. شما آنها را به یک صاحب جدید ارسال کرده‌اید یعنی هرکس که کلید خصوصی مرتبط با آدرس جدید را دارد.
همانطور که می‌بینید، مالکیت بیت‌کوین‌ها به یک آدرس متصل است. و تعداد بیت‌کوین‌های مرتبط با تمام آدرس‌ها در بلاکچین بیت‌کوین ثبت شده است. پس اگر بخواهید بیت‌کوین‌ها را به یک آدرس دیگر بفرستید، باید ابتدا اثبات کنید که واقعاً صاحب فعلی آدرسی که بیت‌کوین‌ها در آن قرار دارند هستید.
اما چگونه انجام می‌شود؟
به یاد داشته باشید که یک آدرس شکل تغییر یافته‌ای از کلید عمومی است. و یک کلید عمومی از یک کلید خصوصی خاص ایجاد می گردد. بدین معنی که هر آدرس با یک کلید عمومی مرتبط است و همچنین به یک کلید خصوصی مرتبط است.
رابطه بین کلیدها و آدرس
کلید عمومی، که در یک فرمت خواناتر به نام آدرس نمایش داده می‌شود، می‌تواند به عنوان هویت صاحب ارز دیجیتال در نظر گرفته شود. به عبارتی کلید عمومی شما به عنوان هویت شما در بلاکچین بیت‌کوین عمل می‌کند.
و کلید خصوصی می‌تواند به عنوان یک قطعه اطلاعات فرض شود که به مالک اجازه اثبات مالکیت کلید عمومی خود را می‌دهد. پس یک راه ساده برای اثبات اینکه شما صاحب آدرس و کلید عمومی هستید، ارائه کلید خصوصی خود به عنوان بخشی از پیام تراکنش است.
سپس با استفاده از جادوی ریاضی، هر کسی می‌تواند به سادگی ببیند که کلید خصوصی کلید عمومی را ایجاد کرده است و کلید عمومی نیز آدرس را ایجاد می کند.
اما انجام این کار ایمن نیست. هنگامی که کلید خصوصی شما به طور عمومی شناخته شود، هر کسی می‌تواند اکنون به آدرسی که بیت‌کوین‌های شما در آن وجود دارد دسترسی پیدا کند، به عبارتی هرکس می‌تواند حالا بیت‌کوین‌های شما را سرقت کند.
سرقت یعنی هر کسی می‌تواند بیت‌کوین‌ها را از آدرس فعلی به آدرس دیگری که انتخاب می‌کند مانند یکی از آدرس‌های خودش منتقل کند. پس باید راه بهتری وجود داشته باشد.
چگونه می‌توانید اثبات کنید که واقعاً صاحب یک آدرس و کلید عمومی هستید، بدون اینکه بخواهید کلید خصوصی متصل به آدرس و کلید عمومی را فاش کنید؟
این کار با ارائه چیزی به نام امضای دیجیتال امکان‌پذیر است.
هدف از امضای دیجیتال بیت کوین چیست؟
امضای دیجیتال چیزی است که می‌تواند به یک پیام پیوست شود تا ثابت کند فرستنده پیام واقعی همان فرستنده است.
در بیت‌کوین، امضای دیجیتال برای نشان دادن این استفاده می گردد که شما کلید خصوصی مرتبط با یک آدرس را می‌شناسید بدون اینکه کلید خصوصی واقعی را به شبکه بیت‌کوین نشان دهید.
هدف از یک امضای دیجیتال این است که ثابت کند شما صاحب یک آدرس هستید.
و برای اثبات صاحب یک آدرس بودن باید اثبات کنید شما صاحب کلید خصوصی مرتبط با آدرس هستید.
حالا که ما یک ایده کلی از اینکه امضای دیجیتال چیست و برای چه کارهایی است داریم، بیایید واقعاً ببینیم چگونه کار می‌کند.
رمزگذاری یا Encryption امضای دیجیتال بیت کوین چیست؟
برای درک واقعی مفهوم امضای دیجیتال، ابتدا باید نحوه عملکرد رمزگذاری را درک کنیم. رمزگذاری یا Encryption یک مفهوم کلیدی در رمزنگاری است.
برای درک فرآیند نحوه امضا کردن تراکنش‌ها، برای اینکه بتوانید بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال خود را خرج کنید، باید با مفهوم رمزگذاری و نقشی که ایفا می‌کند آشنا باشید.
ارزهای دیجیتال به روشی منظم از رمزگذاری استفاده می کنند، اما برای اینکه بفهمیم چگونه کار می کند، ابتدا باید در مورد استفاده مرسوم از رمزگذاری بیاموزیم.
در رمزنگاری، رمزگذاری تکنیکی است که برای محافظت از حریم خصوصی یک پیام با تبدیل آن به شکلی که فقط توسط گیرنده مورد نظر قابل خواندن باشد، استفاده می‌شود. دیگران آن را به عنوان یک متن غیر قابل مفهوم از کاراکترهای تصادفی مشاهده می‌کنند.
رمزگذاری فرآیند تبدیل داده‌ها است مانند متن قابل خواندن که به آن متن ساده گفته می‌شود با استفاده از یک الگوریتم به نام رمز برای غیرقابل خواندن آن برای هر کسی به جز کسانی که دانش خاصی دارند، و معمولاً به عنوان کلید شناخته می‌شود. نتیجه این فرآیند، متن رمزگذاری شده است که به آن متن رمزی گفته می شود.
در ابتدایی‌ترین مفهوم، رمزگذاری به معنای استفاده از ریاضی فانتزی و مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها است که توسط رایانه مانند یک الگوریتم برای پنهان کردن و محافظت از داده‌ها دنبال می گردد.
به عنوان مثال، اگر یک پیام را ارسال و آن را رمزگذاری کنید، به صورت کد شده و در فرمتی ارسال می گردد که توسط کسی نمی‌توان آن را خواند یا درک کرد.
این الگوریتم‌ها داده‌های متن ساده را به یک متن غیر قابل فهم به نام متن رمزگذاری تغییر می‌دهند، که بدون استفاده از کلید خاصی که آن را رمزنگاری می‌کند، مانند حروف بی‌مفهوم به نظر می‌رسد.
مثال زیر متن رمزگذاری است که مانند حروف بی‌مفهوم به نظر می‌آید:
EjQbCXilQmoEssL0tP1395IKLEAwDEhptF6ogdoHGZ1LHgpeon7PFWcADhd/ir78LKdc72r17ZzwGCpQbd5X
به عبارتی بعد از اینکه دیتا با استفاده از یک الگوریتم رمزگذاری می گردد، نمی‌توانید آن را تفسیر کنید یا محتوای اصلی داده را از متن رمزنگاری حدس بزنید.
پس به طور خلاصه
– Encryption یا رمزگذاری فرآیند تبدیل متن ساده به متن رمزنگاری است. این متن رمزگذاری شده به عنوان متن رمزنگاری شناخته می‌شود. از آنجا که متن رمزگذاری نمی‌تواند توسط هیچ کسی خوانده شود، متن رمزنگاری پیام اصلی را از چشمان افرادی که نباید ببینند، مخفی می‌کند.
– Decryption یا رمزگشایی فرآیند تبدیل متن رمزگذاری شده به متن ساده است. اساساً معکوس رمزگذاری است. و از آن برای رمزگشایی متن رمزنگاری بدست افرادی که قرار است به پیام دسترسی داشته باشند و آن را بخوانند استفاده گردد.
چگونگی عملکرد رمزنگاری برای امضای دیجیتال بیت کوین
از طریق استفاده از کلیدهای رمزگذاری و رمزگشایی دیتاها از متن ساده به متن رمزنگاری و باز به متن ساده تغییر می‌کنند.
کلیدها می‌توانند یا یکسان و تقارنی (symmetric) باشند یا منحصر به فرد و ناهمگن (asymmetric).
به این معنی که دو نوع اصلی رمزگذاری وجود دارد:
- رمزگذاری تقارنی: (Symmetric encryption) این نوع رمزنگاری متقابل است، به این معنا که از کلید یکسان برای رمزگذاری و رمزگشایی اطلاعات استفاده می گردد.
- رمزگذاری ناهمگن یا نامتقارن: (Asymmetric encryption) این نوع رمزگذاری از دو کلید مجزا برای رمزگذاری و رمزگشایی استفاده می کند یعنی یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی.
به طور کلی، اگر فرستنده و گیرنده اطلاعات از کلید یکسان برای رمزنگاری و رمزگشایی آن استفاده کنند، آن را رمزگذاری تقارنی می‌نامیم.
و اگر کلیدها برای رمزگذاری و رمزگشایی متفاوت باشند، آن را رمزنگاری ناهمگن و نامتقارن می‌نامیم.
در رمزگذاری، کلید فقط یک عدد بزرگ یا رشته‌ای از اعداد و حروف است.
کلید برای تبدیل متن ساده به متن رمزگذاری و بالعکس استفاده می گردد. رمز ارزها تنها از رمزگذاری نامتقارن استفاده می‌کنند.
بنابراین در درس بعد تماما از رمزگذاری نامتقارن صحبت خواهیم کرد.
- پشتیبانی مناسب در تحلیل، استراتژی های معاملاتی و مدیریت ریسک و سرمایه خود را در خدمات ما از جمله درخواست تحلیل سهم، اکسپرت مدیریت سرمایه و سفارش اکسپرت انتخاب کنید.
بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال از رمزگذاری نامتقارن استفاده می‌کنند.
رمزگذاری به معنای تبدیل اطلاعات به شکلی که برای افراد غیرمجاز قابل فهم نباشد است.
رمزگزاری تبدیل اطلاعات به شکل رمزنگاری شده است، در حالی که رمزگشایی فرآیند بازگرداندن اطلاعات به حالت اصلی آنهاست.
